MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi

SAYISI : 2022/94 E., 2023/131 K.

SUÇ : Nitelikli kasten öldürme

HÜKÜMLER : Beraat

TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz isteminin esastan reddi ile hükümlerin onanması

Sanıklar hakkında bozma üzerine verilen hükümlerin; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286/1 ve 307/3. maddeleri uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1.maddesi gereği temyiz edenlerin hükümleri temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291.maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ

Mersin 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 11.07.2017 tarihli ve 2016/117 Esas, 2017/294 Karar sayılı kararı ile sanıklar hakkında maktule yönelik nitelikli kasten öldürme suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerinin sanıklar müdafileri tarafından istinaf edilmesi üzerine, Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 29.12.2017 tarihli ve 2017/3342 Esas 2017/3394 Karar sayılı kararı ile istinaf başvurularının esastan reddine dair verilen kararın sanıklar müdafileri tarafından temyizi üzerine

Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 12.03.2019 tarihli ve 2019/203 Esas 2019/1487 Karar sayılı ilâmı ile; sanık ... hakkında "atılı suçun sabit olmadığı" nedeniyle hükmün bozulmasına, sanıklar ..., ... ve ... haklarındaki hükümlerin ise onanmasına karar verilmiş, sanıklar ..., ... ve ... haklarındaki anılan onama ilamına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 12.09.2019 tarihli sanıklar lehine yaptığı itiraz sonucu, Dairemizin bozma ilamında isabetsizlik görülmemesi nedeniyle dosyanın gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 04.05.2021 tarihli ve 2019/1-614 Esas, 2021/199 Karar sayılı ilamı ile itirazın kabulüne karar verilerek, onama ilamının kaldırılmasına, Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 29.12.2017 tarihli ve ve 2017/3342 Esas 2017/3394 Karar sayılı kararının "suç niteliği ve eksik araştırma" yönleriyle bozulmasına, dava dosyasının 5271 sayılı Kanun'un 304/2-a maddesi gereğince İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.

Mersin 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 23.03.2023 tarihli ve 2022/94 Esas, 2023/131 Karar sayılı kararı ile sanıklar ..., ..., ... ve ... haklarında maktule yönelik nitelikli kasten öldürme suçundan, 5271 sayılı Kanun'un 223/2-e maddesi uyarınca ayrı ayrı beraatlerine karar verilerek dava dosyası 5271 sayılı Kanun'un 307/3. maddesi uyarınca doğrudan temyiz merciine gönderilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ

Katılanlar vekilinin temyiz sebepleri özetle; eksik incelemeye, sanıkların üzerine atılı tasarlayarak öldürme suçunun sabit olduğuna, ilişkindir.

III. GEREKÇE

Sanık ... yönünden;

Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, Mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dava dosyası içeriğine göre, sanığın maktule yönelik olarak üzerine atılı suçu işlediğine dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığından şüphe sanık lehine değerlendirilerek atılı suçtan beraat kararı verilmesinde bir isabetsizlik görülmediğinden katılanlar vekilinin temyiz sebeplerinin incelenmesinde hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.

Sanıklar ..., ... ve ... yönünden;

Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 21.06.2023 tarihli ve 2022/9-255 Esas, 2023/363 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere, Yargıtay Ceza Daireleri kararlarına karşı, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 5271 sayılı Kanun'un 308. maddesi uyarınca itiraz edilmesi üzerine Yargıtay Ceza Genel Kurulunca verilen kararlara karşı direnme kararı verilmesinin mümkün olmadığı gibi itiraz mercii olan Yargıtay Ceza Genel Kurulunun, fail ve fiil yönünden itiraz nedenlerine bağlı olmaksızın kararı her yönüyle inceleyerek karar verdiği, bu bağlamda sanıklar ve eylemleri ile ilgili itiraz incelemesini yapan Yargıtay

Ceza Genel Kurulunun 04.05.2021 tarihli ve 2019/1-614 Esas, 2021/199 Karar sayılı kararı ile sanıklar ..., ... ve ...'ın maktulü ilaç vererek etkisiz hâle getirmeye karar verdikleri, nitelikleri tam olarak tespit edilemeyen ancak verildiği hususunda tereddüt bulunmayan ilaçların dozunun da tam olarak bilinememesi nedeniyle ilaçların ölüm sonucunu doğuracak elverişlilikte olup olmadığının net bir şekilde belirlenememesi karşısında sanıkların maktulü öldürme kastıyla hareket ettikleri hususunda oluşan tereddüdün sanıklar lehine değerlendirilmesi gerektiğinden sanıkların maktulü kendilerine sorun çıkarmaması için uyutmak-uyuşturmak kastıyla hareket ettikleri, verilen ilaçların maktulün sağlığının bozulmasına neden olduğu, bu şekilde 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86. maddesinde tanımlanan kasten yaralama suçunun oluştuğunun kabul edilmesi gerektiğinden bahisle maktuldeki yaralanmanın niteliği araştırılarak sonucuna göre sanıkların eyleminin taksirle yada bilinçli taksirle ölüme neden olma veya kasten yaralama sonucu ölüme neden olma suçunu oluşturacağına karar verilmiş olması karşısında daha önce sanığa verildiği söylenen ilaçlarla maktulün kronik kalp damar hastalığına bağlı olarak gelişen kardiyak arrest sonucu hayatını kaybettiğini ortaya koyan Adli Tıp rapor ve tespitlerinin varlığına göre mahkemece maktulde oluşan yaralanmanın 5237 sayılı Kanun'un 86/2. maddesi kapsamında kalacağı kabul edilerek sanıkların 70'li yaşlarda olan ve kalp rahatsızlığı olduğunu bildikleri maktulü uyutmak/uyuşturmak amacıyla ilaç vermeleri eyleminin, bilinçli taksirle ölüme neden olma suçunu oluşturacağı ve sanıklar hakkında bilinçli taksirle ölüme neden olma suçundan mahkumiyetlerine dair hüküm kurulması gerektiği halde; yukarıda değinilen Yargıtay Ceza Genel Kurulu kararını ve bu kararda kabul edilen sübutu etkisiz kılacak şekilde maktulün kanında sanıkların beyanlarında geçen ilaçlara ilişkin bir kısım etken maddelerin tespit edilemediğine dair adli rapor gerekçe gösterilerek yazılı şekilde beraatlerine karar verilmesi hukuka aykırı bulunmuştur.

IV. KARAR

Sanık ... hakkında verilen beraat hükmü yönünden;

Gerekçe bölümünün (1) nolu paragrafında açıklanan nedenlerle Mersin 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 23.03.2023 tarihli ve 2022/94 Esas, 2023/131 Karar kararında katılanlar vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289/1. maddesi ile sınırlı olarak yapılan inceleme neticesinde hukuka aykırılık görülmediğinden, 5271 sayılı Kanun’un 302/1.maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,

Sanıklar ..., ... ve ... hakkında verilen beraat hükümleri yönünden;

Gerekçe bölümünün (2) nolu paragrafında açıklanan nedenlerle katılanlar vekilinin temyiz istemi yerinde görüldüğünden Mersin 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 23.03.2023 tarihli ve 2022/94 Esas, 2023/131 Karar sayılı kararının "suç niteliği ve mahkumiyet kararı verilmesi gerektiği" yönünden 5271 sayılı Kanun’un 302/2. maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,

Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/4. maddesi uyarınca Mersin 4.Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 1.Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

05.2025 tarihinde karar verildi.